| |
[align=center][B]Μωβ το πέπλο κι η πόλη σκοτεινή
τούτη η ώρα είναι περίεργη, κενή.
Ασάλευτος στέκομαι εδώ κ εκείνη εκεί
η ευτυχία με κοιτάει απ' την απέναντι γραμμή.
Δεν πλησιάζει , δεν το θαρρεί
μα δεν τρομάζει και δεν τρέχει να κρυφτεί.
Αγάλματα κι οι δύο τούτη την ώρα την κενή
περιμένοντας το πρώτο φως να σημάνει την αυγή,
σκέφτομαι ποιος ξέρει άραγε τι να έχει συμβεί,
σε όσους την νύχτα περπατήσαν
μα ίδιοι απο μέσα της ποτέ δεν βγήκαν.
Τι να είδαν και τι να συναντήσανε,
όσο μισήσαν , τόσο αγαπήσανε ?
Ανάβω τελευταίο τσιγάρο για σήμερα
χωρίς κανένα λόγο, χωρίς σκοπό.
Αναρωτιέμαι πιο κύμα με ξέβρασε ως εδώ
σε τούτο το σταθμό της ζωής,
που με βρίσκω μόνο, να νιώθω λειψός
Ξαφνικά τα μάτια του λύκου στενεύουν
κι όλα τα φίλτρα μέσα μου πληθαίνουν
Η ευδαιμονία ένας πίνακας που έχει από ώρα ξεθωριάσει.[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
