| |
Πα σε άγνωστη πέτρα, ελαφριά, που επιπλέει η ζωή της. Σε ανήμερο τώρα. Ξεχασμένα χορεύει , και φτενά ψαχουλεύει φτιασίδια. Κι ίσως κάτι γυρεύει. Ελαφράδα, μα τόση συμπόνια, στο βαθύ της ρηχό, τη γνωστή εκδιδόμενη των δρόμων ψάχνω, που σε άρρωστα χρόνια χρωστώ . Και τελειώνει η πικρή μου κολόνια , μα η μορφή σου με τρέφει ακόμα .
Σα βροχή που ποτίζει τα χαλάσματα δίχως κρίση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
