|
με φιλοσοφία σχεδόν υφαρπάζεσαι
απ' την ζωή, και ανυπόταχτος πάντα πηγαίνεις
προς τον μαγνητικό Βορά των λεόντων-
επίκαιρο σε θέλουν οι σκέψεις·
πώς σκουντουφλάει ο πελαργός μες τον αέρα και αρχίζει
με τις φτερούγες του πολύ να συμφιλιώνεται, πώς
ο ήλιος σκουντά τα λουλούδια και εγείρει την σεμνότητά τους, πώς
άρωμα νιώθεις να σε πλημμυρίζει κι η γαστέρα σου που γουργουρίζει για εδέσματα
έχει να πλάσει το ιλαρό φωνήεν ποιημάτων-
μπαρουτοκαπνισμένος στην απώλεια, δηλωμένα
πας κατά πόδα την γύμνια της ψυχής σου την τόση- τί
αναζητάς που η φαντασία στο δίνει και είσαι
δυνατός στο κλάμα και
δυνατός στον πόνο τον βουβό τον ανέκκλητο..
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|