Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θλίψη Θεέ μου μια θλίψη
 Ευχαριστώ καλά μου φιλαράκια, σήμερα μου δώσατε ιδιαίτερη χαρά, τα σχόλια σας δεν είναι για εμένα απλά λόγια, είναι διδαχή, χαρά, κουράγιο και μοναδική παρέα.
 
Έγειραν οι κάπαρες στο χώμα, σαν να ήθελαν κι αυτές
να το προσκυνήσουν.
Στ` αλώνια στήσαν χορό οι ελπίδες
Να βγεί φέτος σιτάρι, να χορτάσουμε ψωμί
Μα...έπεσε πάγος στα σπαρτά μας
Στ` αγιασμένα κλήματα
Δεν θα μεθύσουμε με κεχριμπάρι,
με χαρά φέτος
Τα μικρά παιδιά...τα μικρά παιδιά, μας κοιτούν
με θλίψη, σώπασαν τα παραμύθια.
Τα μάτια τους, δυο αναμμένα κάρβουνα,
μ` ένα λειψό κομμάτι ψωμί στα χέρια
Στα διάσελα μαζεύτηκε ο καημός,
σύννεφο που ξεχύ΄θηκε στους κάμπους
Περπατάμε, κουρασμένοι, σκυφτοί, ξέπνοοι
Που χάθηκαν οι ψυχές μας...
Θωρεί η καρδιά μας
Το αίμα που κυλά, στην οικουμένη
Στις πόλεις μας και τα χωριά μας
Στα σπίτια και τα ονειρά μας
Στα διαβατάρικα πουλιά
Στα ξενιτεμένα πουλιά
Κει που δεν αντηχούν κλαρίνα
Μόνο...μια ψαλμωδία λύπης
Απ` το καμπαναριό του Άη Τρύφωνα
Της Μεγάλης Παρασκευής ο θρήνος
Ο Θεός μας ξέχασε
Το Θεό τον ξεχάσαμε
Δεν καίει στα στήθια μας, ένα κερί Λαμπρής
Δεν ανθούν οι καρδιές μας
Θλίψη...Θεέ μου τι θλίψη..


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Άηχος
21-04-2017 @ 00:34
Πολύ ωραίο, αν και γεμάτο με θλίψη, με απογοήτευση και με
παραίτηση!!
Κων/νος Ντζ
21-04-2017 @ 00:38
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Δεν ανθούν οι καρδιές μας
Θλίψη...Θεέ μου τι θλίψη..
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-04-2017 @ 00:38
Ντοματούλα μου πηγαίνω για ύπνο μ` ένα χαμόγελο στα χείλη, ποτέ δεν έχει σημασία τι σου προσφέρει κανείς, μα η προσφορά, όταν δε είναι απ` τη ψυχή του , είναι ιερή, μεγίστη. Σ` ευχαριστώ και πάλι κι όλα, όλα τα φιλαράκια, Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Ευαγγελία Άνδρος
21-04-2017 @ 09:23
::love.:: ::love.:: ::hug.::
annadrak
21-04-2017 @ 09:35
::up.:: ::hug.:: ::up.::
Skylight
21-04-2017 @ 10:51
Άυτη η εικόνα είναι τρομακτικά έντονη Γεωργία! Μπράβο σου!!!!

Τα μικρά παιδιά...τα μικρά παιδιά, μας κοιτούν
με θλίψη, σώπασαν τα παραμύθια.

Μακάρι να μην ξανασυμβεί ποτέ όμως! ::1255.::
ταπεινος ναρκισσος
21-04-2017 @ 12:41
Εξαιρετικοί περιγραφικοί αγγελικοί χρωστήρες σημαδεύουν
το περίτρανο πνευματικό ποιητικό ευλογημένο πονημά σου ! ! !
Καλό μεσημέρι σου Γεωργία ! ! !
χωρίς λόγια
21-04-2017 @ 13:17
Ωραιο
errikos_rwot
21-04-2017 @ 13:55
Εμείς είμαστε το κερί,
κι η φλόγα στην καρδιά μας είναι.
Νέτα-σκέτα
21-04-2017 @ 15:18
Καλά μιλάμε Κουτσουμπίτσα μου θύμισες Ρίτσο στα καλύτερα του.
Το ομορφότερο που έχεις γράψει και ένα από τα πιο ωραία που έχω
διαβάσει στο σάιτ. Αυτό το στυλ σου πάει περισσότερο....
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ. ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
ΒΥΡΩΝ
21-04-2017 @ 16:55
::rock.:: ::kiss.:: ::up.::
**Ηώς**
21-04-2017 @ 22:43
μια ψαλμωδία λύπης....κι η Φύση ακόμα Νοιώθει... ::love.::
Να είσαι καλά Γεωργία μου! φιλιά! ::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-04-2017 @ 23:18
Ευχαριστώ καλά μου φιλαράκια, σας λύπησα λυπάμαι, θα επανορθώσω, καλό ξημέρωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.::
νικολακοπουλος θανάσης
22-04-2017 @ 08:32
σε χαιρετώ .

με αγάπη.




javascript:insertext('::mad.::',%20'comment')
inokrini
30-04-2017 @ 15:57
μενω εκθαμβη-- Το Θεό τον ξεχάσαμε
Δεν καίει στα στήθια μας, ένα κερί Λαμπρής
Δεν ανθούν οι καρδιές μας
Θλίψη...Θεέ μου τι θλίψη..
ποση αληθεια στους στιχους σου!!!!!! ολο εξαιρετικο!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο