| |
| | Εκείνες τις καταραμένες μέρες |  | | |
Ο καταπληκτικός Ρώσος ηθοποιός και ποιητής Λεονίντ Φιλάτοφ πριν το θάνατό του πολύ καιρό βρισκόταν στο νοσοκομείο. Μετά από βαριά εγχείρηση θα μπορούσε να πεθάνει, αλλά κρατήθηκε στη ζωή και ίσως χάρη στην αγαπημένη εγγονή Όλια, για την οποία στο κρεβάτι του θαλάμου έγραψε ένα βαθύ, θαυμάσιο, φωτεινό ποίημα.
Σ’ αυτές τις αράδες, τα πάντα που χρειάζεται να γνωρίζεις για την αγάπη και την θέληση να ζεις.
Εκείνες τις καταραμένες μέρες, που είχαν διαρκέσει χρόνια αρκετά,
που και που κατέβαινα απ’ τα κρεβάτια τα νοσοκομειακά.
Μάζευα τα συντρίμμια μου τα ρημαδιακά
και αναστύλωνα τον δικό μου σκελετό.
Και έφευγα απ’ τις νοσοκόμες που ανέδιδαν ζεστασιά,
με τα ρουθούνια οσφραίνοντας τη μυρωδιά της λευτεριάς,
Στη δίχρονη εγγονή Όλια, στην αύρα της δική της αγκαλιάς,
εκεί που μύριζε ζωή η απλωσιά.
Μαζί με την Όλια πηγαίναμε στην παιδική χαρά,
καθόμασταν στην κούνια μας αγαπημένη,
πίναμε χυμό κι ετρώγαμε γρανίτα αρωματισμένη,
κι εγώ χαρούμενος κοιτούσα πως έπαιζε με άλλα μωρά.
Τ’ ατραξιόν ήταν πολλά, και δεν είχαμε ταμπού,
αλλά έσβηνε η μέρα κι ο ήλιος χασομερούσε,
κι η Όλια κουραζόταν και καθυστερούσε,
και σιγά γκρίνιαζε, «περίμενε, παππού…»
Την Κυριακάτικη ημέρα η επιστροφή ασχήμαινε,
μέσα στα τοίχοι εμποτισμένα με υπομονή,
αλλά και μες στο θάλαμο της Όλιας τη φωνή:
«Δως’ μου το χέρι σου παππού, περίμενε…»
Κι εγώ, με όλες τις δυνάμεις μου, ανέμενα,
ενώ στα διπλανά κρεβάτια δεν ανέμεναν,
μάραναν, έλιωναν, πέθαναν,
κανένας δεν τους ζήτησε να περιμένουν.
Όταν αισθάνομαι τον πόνο μες στο στήθος,
βλέπω πως από την άλλη άκρη λιβαδιού, ζωηρή,
σε μένα τρέχει η Όλια η μικρή,
κραυγάζοντας: «Παππού περίμενε», με την φωνή της ηχηρή.
Κι εγώ περιμένω με υπομονή και δεν στραβοπατώ,
και νομίζω πως θα συγκρατώ τον κάθε πόνο,
μέχρι που εκείνο το χεράκι δυναμογόνο
στο καταπονημένο χέρι μου κρατώ.
Λεονίντ Φιλάτοφ
?(2017)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μετάφραση: η αυτοπροσωπογραφία του μεταφραστή. | | | |
|
heardline
21-04-2017 @ 08:13 | Συγκινητικό!!!!! | | ταπεινος ναρκισσος
21-04-2017 @ 12:32 | Κι εγώ, με όλες τις δυνάμεις μου, ανέμενα,
ενώ στα διπλανά κρεβάτια δεν ανέμεναν,
μάραναν, έλιωναν, πέθαναν,
κανένας δεν τους ζήτησε να περιμένουν.
Εξαιρετικά περιγραφικά συγκλονιστικός ο ποιητής που
δανείζεσαι με ωραιότητα το πνευματικό πονημά του ! ! ! | | χωρίς λόγια
21-04-2017 @ 13:05 | Ρισπεκτ | | ΒΥΡΩΝ
21-04-2017 @ 16:58 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
21-04-2017 @ 17:48 | Εξαιρετικό όλο χωρίς δεύτερη κουβέντα
ξεχώρισα τους δυο στίχους που με άγγιξαν ιδιαίτερα
«εκεί που μύριζε ζωή η απλωσιά.....
και: κανένας δεν τους ζήτησε να περιμένουν.....»
την καλησπέρα μου Γιώργο! | | kotsani
21-04-2017 @ 21:47 | Καλησπέρα καλοί μου φίλοι: Γιάννη, Πέτρο, Ιανίκη, ΒΥΡΩΝ, Ντοματούλα και Φωτεινούλα!!!
Τα συγκινητικά, εξαιρετικά, περιγραφικά, σεβαστικά, θεϊκά, συγκλονιστικά, ξεχωριστά και φιλικά λόγια σας μπήκανε στα ράφια της ψυχής μου για πάντα.
::hug.:: ::kiss.:: ::love.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-04-2017 @ 22:40 | Τι να πούμε εμείς καλέ μου φίλε για τα μπριλάντια που μας δίνεις απ` τη ψυχή σου, ευλογημένα τα δυο σου χέρια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
