stixoi.info: Νέος Μεσαίωνας

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Νέος Μεσαίωνας

[align=center][B]
Στη γωνία ο νους μου στριμωγμένος
υπομένω ανθρώπων μαχαιριές με απύθμενο μένος.
Οι νοητές τους λεπίδες χαράζουν το κορμί μου
κι η ποίηση τώρα πια δεν γεμίζει την ψυχή μου,
γιατί οι θεσμοί αγγίξανε το πάτωμα,
ξεφτίσαν τα ιδανικά κι οι αξίες,
παραδώσαμε τα όπλα στο τελευταίο ανάχωμα,
ηττηθήκαμε κι αφεθήκαμε στο άπειρο τελείες...

Οι πεδιάδες του παραδείσου κιτρινισμένες και ξερές
περιμένοντας αγνή καθάρια βροχή να σβήσει τις πληγές
Άνθρωποι!. Έχουμε φόνο της μητέρας μας διαπράξει
Και οι πεδιάδες πάντα να περιμένουν...
Μια βροχή που ποτέ στο χώμα δεν θα φτάσει.
[/align][/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Φύση - Περιβάλλον Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

johniss-17@hotmail.com

Ευαγγελία Άνδρος 21-04-2017 @ 18:29	::love.:: ::love.:: ::hug.::
Μαυρομουστάκης 21-04-2017 @ 19:04	Έτσι, όπως πολύ ωραία τα γράφεις, έχουν τα πράγματα. Δυστυχώς.
χωρίς λόγια 21-04-2017 @ 22:27	!!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 21-04-2017 @ 22:57	Δυστυχώς φίλε μου έχει κι άλλα κι άλλα αναχώματα, μα δεν το ξέρει ο λαός και φονεύει τα παιδιά του και τα χωματά του, καλό βράδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Johnakos_dica 25-06-2017 @ 23:10	υπέροχο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο