| |
| | Ο Σατανάς σου κι ο Άγγελός σου |  | | |
Με φλογισμένη
τη νυχτωδία σου στ’ απέραντα της άβυσσου
και την καρδιά σου στ’ ανυπότακτα της δύσης,
με ραγισμένη,
και με σχισμάδα η καρίνα στο καράβι σου
ποιες ναυμαχίες της αγάπης να κερδίσεις;
Μα θα σου δώσω
με της ανάσας μου το φλόγιστρο, το χάδι μου,
να ’χω την γύμνια σου και πόθο κι αφορμή μου
για να σε αλώσω
και να ’σαι το άλικο φεγγάρι στο σκοτάδι μου
κι ο πυρετός που θα στραγγίζει το κορμί μου.
Να μη σε αφήνω
στις πεδιάδες που τον έρωτα φυτεύουνε
να ’σαι μονάχη, να ’χουν σπόρο τις βραδιές σου,
και να σε κλείνω
μες στο κοχύλι μου, ξανά μη σε γυρεύουνε,
μες στους γιαλούς, και κάπου εκεί στις αμμουδιές σου.
Κι ενώ θα βλέπω
οι μάγοι του έρωτα να κάνουν τα χατίρια σου
και «Ναι» να λες μ’ ένα χαμόγελο δειλό σου,
θα σε αποτρέπω
αλλού τον έρωτα να καις στα θυμιατήρια σου
και να ’μαι εγώ ο Σατανάς σου κι ο Άγγελός σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Skylight
25-04-2017 @ 11:24 | Πάρα πολύ καλό! Ωραίο νόημα!!! Με δυσκόλεψε λίγο στο διάβασμα νομίζω ότι ανα 3ς στίχους θέλει τελεία και καινούριο τρίστιχο για πιο εύκολο διάβασμα...
Πολύ όμορφες λέξεις και πολύ έντονα συναισθήματα!!! Μπράβο!
::1255.::::1151.:: ::theos.:: | | pennastregata
25-04-2017 @ 23:33 | Θανάση, χαίρομαι να σε ξαναδιαβάζω... | | aridaios
26-04-2017 @ 02:15 | μες στο κοχύλι μου, ξανά μη σε γυρεύουνε,
μες στους γιαλούς, και κάπου εκεί στις αμμουδιές σου. ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
