| |
Χωρίς φωνή,
και το τετράδιο μπροστά μου ασυμβίβαστο.
Μ' ένα γιατί,
και μ' ένα σώμα που 'ναι ακόμα αρυτίδιαστο.
Μα στη ψυχή,
χιλιάδες όνειρα που πνίγει το σκοτάδι.
Και η χαρά,
αργά να σιγοσβήνει κάθε βράδυ.
Όλα αυτά σε μια νύχτα τ' Απρίλη,
που η άνοιξη ειν' στα μισά,
τι κι αν τόσοι χειμώνες περάσαν,
καλοκαίρια θα φτάσουν ξανά.
Για μια στιγμή,
μένει το σύμπαν σταθερό, και ασυγκίνητο.
Μα στο μυαλό,
για μένα τίποτα, δεν μένει πια ακίνητο
Και η καρδιά,
χιλιάδες λόγους βρίσκει να χτυπάει.
Γράφω ξανά,
για όσα η ψυχή μου αγαπάει.
Όλα αυτά σε έναν άνθρωπο απλό,
που η ζωή του, κοντεύει, φτάνει στο μισό,
τι κι αν ο ίδιος, έχει γνωρίσει τη χαρά,
έχει κι αυτός, πλέον περάσει αρκετά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
