Άγγιξες τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς μου
με των λεπτών ακροδαχτύλων σου τη διάφανη αφή
έγινες άστρο λαμπερό στο σκότος της βραδιάς μου
μιά μεσονύχτια μελωδία της φωνής σου η επαφή...
κανάκεψες τη χροιά των στείρων ιδεών και ονείρων
έγινες μιά όαση στη πολυφορεμένη μονότονη μοναξιά
της εμμονής οιoνός,ερώτου πάθος,αισθημάτων απείρων
και της ψυχής μου ο πρίγκηπας με ασημένια αλλαξιά.
υπέκυψα τελικά στη γοητεία των σκούρων σου ματιών
έγινα γητευτής της ηλιοκαμένης σαγινευτικής σάρκας
πήρα τη δροσιά της ανάσας σου,των πρωινών φιλιών
έγινες το λιμάνι αγάπη μου μιας τσακισμένης βάρκας.
έγινες φάρος μου,αρωγός,στύλος και θαλπωρή μου...
του λογισμού μου λυτρωτής,του κήπου μου εσύ άνθος
χαλινάρια πέρασες στο χθές,στα μη και τα μπορεί μου
τα χείλη σου,γλυκά μου ψιθυρίσανε το"σ΄αγαπώ" με πάθος.
