| |
| | Με εθίζεις ασύστολα |  | | | https://www.youtube.com/watch?v=sidL7S09jsc | | |
Το πρόβλημά μου είναι πως είμαι άτομο με εθισμούς. Δεν μπορώ να πιω μονάχα ένα ποτό. Δεν μπορώ να φάω μόνο μια σοκολάτα. Δεν μπορώ ν’ απολαύσω μόνο έναν καφέ. Δεν μου αρκεί ένα γάρο. Θέλω κι άλλο. Δεν μου φτάνει μια ώρα για να σε χορτάσω. Θέλω να σε βλέπω όλη μέρα. Και όλη νύχτα. Και κάθε μέρα. Όλο τον χρόνο. Για όσα χρόνια σε αντέξω. Δεν ξέρω. Μπορεί και για πάντα. Μπορεί και για λίγο. Δεν κάνω σχέδια τόσο μακρινά. Δεν μου το επιτρέπω. Άλλωστε, δεν μου δίνεις και το δικαίωμα. Γιατί κοιμάσαι όρθιος! Ενίοτε και οριζόντια. Με άλλες! Το έχεις αυτό. Αφήνεις τα διάφορα χέρια να σε κατσιάζουν. Είσαι απ’ αυτούς που δειλιάζουν να παλέψουν για το μαζί. Είσαι απ’ αυτούς που διαλέγουν την εύκολη λύση. Κι όχι δεν στα λέω αυτά με την πίκρα κάποιας αγάμητης που φαντασιώνεται πως την γουστάρεις, αλλά κατά βάθος όλα είναι ιστορίες του μυαλού της. Δεν είμαι φαντασιόπληκτη! Ξέρω πως λιώνεις. Δεν το κρύβεις και πολύ καλά, για να λέμε την αλήθεια. Απλά είσαι χαρακτηριστικό δείγμα μιας γενιάς ανέραστης. Μιας γενιάς που στηρίζεται πάνω σε συναισθηματικά δεκανίκια με δικαιολογία τις πληγές από ένα παρελθόν νωπό. Λες και οι άλλοι δεν σύρθηκαν. Δεν έπιασαν πάτο. Μαγκιά τους, όμως, κι από ‘μένα μεγάλο μπράβο που είχαν το θάρρος να ξανανοιώσουν. Να παλέψουν. Ν’ αφεθούν κι όπου τους πάει. Εσύ βέβαια, δεν είσαι γι’ αυτά. Βασικά, εσύ δεν είσαι για τίποτα. Και κυρίως δεν είσαι για ‘μένα. Γι’ αυτό λοιπόν, να μην ζηλεύεις, όταν άλλοι μου μιλάνε. Όταν μου χαμογελούν. Όταν με χορεύουν. Δικαίωμα στην ζήλια έχει μόνο ο πραγματικά ερωτευμένος. Αυτός που μάχεται. Αυτός που παλεύει. Αυτός που δεν τα παρατάει. Αυτός που λέει: “Είμαι εδώ για σένα και περιμένω.” Αυτός, ρε φίλε, που τα τιμάει τα παντελόνια του. Εσύ να πάρεις την φουστίτσα σου και να πας να στην καρικώσουν. Έτσι κάνουν όλες οι κυράδες της σειράς σου. Μόνο για φούστα κλαρωτή και γαρύφαλλο στ’ αυτί αξίζεις. Κάπως έτσι ξεκινάει η απεξάρτηση. Καλή και η κόκα σου, αλλά θα προτιμήσω την αποτοξίνωση. Ωραίοι και οι εθισμοί, μα μόνο όπως τους θέλω εγώ: ξηγημένους και ντόμπρους! Πάντως κρίμα για ‘μας. Κρίμα και μαλακία να ζήσουμε χώρια, επειδή πετάς αετό. Αλλά τι να κάνεις; Αυτά έχει η ζωή! Όταν μεγαλώσεις, έλα να με βρεις στο πάρκο. Ίσως κάνω τραμπάλα.......... Ίσως να θέλω ακόμα να μοιραστώ μαζί σου μια γουλιά κρασί.............. Ίσως και πάλι όχι......... Ποτέ δεν ξέρεις......... Να πρόσεχες! Τα φιλιά μου και καλοτάξιδος!
ΥΓ: Τα ναρκωτικά σκοτώνουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ημερομηνια Ληξεως: Συντομα | | | |
|
ακριτας
02-05-2017 @ 20:02 | Θαυμάσιο!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | νικολακοπουλος θανάσης
02-05-2017 @ 20:42 | javajavascript:insertext('::rock.::',%20'comment')script:insertext('::rock.::',%20'comment') | | Μαυρομουστάκης
02-05-2017 @ 23:39 | ΜΠΡΑΒΟ!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
