| |
Τέσσερα χέρια εκ των οποίων δύο αντρικά
και τ' άλλα δύο ήταν θυμάμαι μικρούλια παιδικά,
που άρχισαν να φτιάχνουνε παιχνίδια θεϊκά,
μέσα σε μία τρέλα και ατέλειωτη χαρά.
Κάτι σαν φτιάχναν δεν ξέρω τι να πω,
ίσως μια κούκλα να 'τανε ή κάτι μαγικό,
ίσως φεγγάρι κίτρινο κι αστέρι υπαρκτό,
ίσως εικόνες που ήρθανε μέσα απ' το μυαλό.
Τελικά είδα τι έφτιαχναν με σκέψη όσο μπορώ,
ένα καράβι ήτανε που φτιαχνόταν με αγάπη,
από τα χέρια και των δυο σαν να 'τανε όνειρο τρελό,
σαν να 'ταν μία σκέψη ή κάτι πλέον φοβερό!
Ξεκίνησε να γίνεται σαν κάστρο εκεί ψηλό,
όταν αγάπη έδιναν μαζί τότε κι οι δυο,
όταν το αύριο περίμεναν να είναι όπως και χτες,
μα ήταν ένα πλοίο που δεν τελείωσε ποτές.
Και μόνη αντίδραση που δόθηκε εκεί,
ήταν συναίσθημα του πόνου και ντροπή,
για το καράβι που δεν τελείωσε ποτείς,
για μία σκέψη στο μυαλό της που δεν έμαθε κανείς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
