| Θα ζεις στων ζιγκολό τα καταφύγια
λιμάροντας τα πάθη με ξενύχτι
τα όνειρά σου τ’ άγια τα επίγεια
φουντάρισες στης νύχτας σου το δίχτυ
Σαν έπαιζες με αγόρια τις αμπάριζες
διέδιδες παντού τα χωρατά σου
πως δίπλα μου τον έρωτα θα εξάγνιζες
αν έκαιγες φιλιά στα θυμιατά σου.
Θα ψάχνεις μαστροπούς στης γης τα πέρατα
αγάπης, το κορμί σου διακονιάρης,
θα κάνεις τις νυχτιές σημεία – τέρατα
ακόμα ένα πελάτη για να πάρεις.
Πυγολαμπίδες φύγαν απ’ τις στράτες σου
οι πίκρες σου διάπλατα πληθύναν
κι αυτοί που σου ‘χαν πει θα ‘ναι προστάτες σου
αυτοί στον Γολγοθά σε κατευθύναν
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|