| |
Καθισα στης ψυχης σου τα σκαλια
τα ματια σου να αγναντεψω
μα τα 'δα κλαμενα,σαν θολα γυαλια
τη θλιψη πως να ημερεψω;
Ειναι κατι νυχτες με φεγγαρι
που ο νους σε μερη εξωτικα σαλπαρει
μιλιουνια ανθρωπινες ψυχες,αμοιροι ταξιδιωτες
μαστιγωνονται αλυπητα απ'του δικαιου τους προδοτες
Μη κλαις περιστερι
μην πονας
τις μπορες της ζωης μαθε να ξεχνας
κι αν η ζωη ειναι μαρτυρικη
θα σπασουμε της απανθρωπιας την φυλακη
θα λαμψει ξανα της αγαπης το αστερι.
Euler2
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
