Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271235 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα μονοπάτια της ζωής μου
 
Τα μονοπάτια έπαιρνα που μούδειχν'
η καρδιά μου,
το τι θα βρω δεν ήξερα στο κάθε
πέρασμά μου.

Άλλοτ' αυτά με έβγαζαν σ' αυλές του
παραδείσου,
κι άλλες φορές ατένιζα το χείλος
της αβύσσου

Στην σκέψη μου αντίδωρο οι στίχοι
του Καβάφη,
πως το ταξίδι άξιζε ότι κανείς
κι αν πάθει

Στο διάβα μου συνάντησα θεριά και
Λαιστρυγόνες,
στις θάλασσες μ'απείλησαν αδίστακτες
γοργόνες

Τα μονοπάτια έπαιρνα που μούδειχν'
η καρδιά μου
και είχα στο σακίδιο μου τροφή
τα όνειρά μου

Πολλές φορές που σήκωσα ένα σταυρό
στον ώμο,
όμως δεν το μετάνιωσα που πήρ' αυτό
τον δρόμο

Την πίπα μου καπνίζοντας τώρα σιμά
στο τζάκι,
ένα ταξίδι σκέπτομαι πως είναι
η Ιθάκη



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Νέτα-σκέτα
13-05-2017 @ 16:02
Να ευχαριστήσω τον Κούδα που τον χρήζω συνδημιουργό για
μια διόρθωση που μου επιισήμανε[ λάθος γράμμα σε μια λέξη]
κουδας
13-05-2017 @ 16:04
Εμπεριέχοντας τον γίγαντα ΚΑΒΑΦΗ στο ποίημά του
απλώνει τους ταξιδιάρικους στίχους του αναζητώντας
σοφία απ' τις Ιθάκες της απέραντης και απρονόητης
καθημερινότητας.!!!!!!

::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
eclipsi00
13-05-2017 @ 17:07
*!*!*!*

ΕΥΓΕ ΣΑς ! ! !

::up.:: ::theos.:: ::wink.::
**Ηώς**
13-05-2017 @ 18:11
Έ ξ ο χ ο !

Μου θύμισες ένα παλιό δικό μου από τα πρώτα μου όταν πρωτομπήκα στους στίχους...
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=101384&step=3

Ένα παράθυρο στο χρόνο

Ένα παράθυρο ανοιχτό Aγέρας Γη και Φως μου
μέσα στο χρόνο προσπαθώ νά 'βρω τον εαυτό μου!

Άγραφες οι περγαμηνές αθώρητες οι αχτίδες
τα ίχνη χάνονται βαθιά στου κόσμου τις σελίδες!

Είναι ταξίδι μοναχό ατέλειωτο....''γεμάτο''
και το ταξίδι είναι εδώ δικό μας συνδικάτο!

είναι ταξίδι και βροχή κι ο κάματος πονάει
μα σαν κινήσεις μοναχός Iδέες σου γεννάει!

Ποιο μονοπάτι σού' δειξε η Αθηνά ..η κόρη..
της Μνημοσύνης έπλασε αγριελιές με δόρυ!

Το ρεύμα είναι δυνατό κι εσύ ο ιχνηλάτης
στης Γνώσης σου το ιερό Εσύ είσαι ο δραγάτης!

Αν θέλεις να τ' ακολουθείς πρόσεχε τα γκρεμνά του
εύκολο είναι να χαθείς εκεί στα Τάρταρά του!

Είναι οι καιροί που έρχονται σιμά στον Υδροχόο
και οι Ψυχές αναζητούν το Θείο Υπερώο!

Άμποτε νά' βρω λαχταρώ μια σκάλα για ν' ανέβω
Ήλιος Φωτιά τα όνειρα! Νερό και Γη γυρεύω!
ΒΥΡΩΝ
13-05-2017 @ 18:41
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
inokrini
13-05-2017 @ 19:29
!!!!!!!!!!!!!!!!Τα μονοπάτια έπαιρνα που μούδειχν'
η καρδιά μου
και είχα στο σακίδιο μου τροφή
τα όνειρά μου

Πολλές φορές που σήκωσα ένα σταυρό
στον ώμο,
όμως δεν το μετάνιωσα που πήρ' αυτό
τον δρόμο
ακριτας
13-05-2017 @ 20:34
Την πίπα μου καπνίζοντας τώρα σιμά
στο τζάκι,
ένα ταξίδι σκέπτομαι πως είναι
η Ιθάκη
::up.:: ::up.:: ::up.::
Μαυρομουστάκης
13-05-2017 @ 21:36
Μας έδωσες ένα ποίημα ζ ω γ ρ α φ ι ά!
Εύγε!!!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
13-05-2017 @ 23:20
Στα ίδια μονοπάτια βαδίζαμε φίλε μου.........που ξέρεις μπορεί κάπου, κάποτε να συναντηθήκαμε...κι αν όχι υπάρχει κι ο άλλος κόσμος...............θα περπατούμε σ` αρώματα, έξοχο! κι αληθινό! ::love.:: ::love.:: ::love.::
Μ.Ελμύρας
15-05-2017 @ 10:39

Εξαιρετικό, υποδειγματικό ποίημα!
Πολλά εύγε!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
Ανθιππη
26-05-2017 @ 17:44
Πολυ ομορφο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο