| |
Δεν εχω αλλο ουρανο
την Πουλια πως θα συναντησω
με την λαμψη της καθε πρωινο
τον ερωτα να ντυσω
Χρυσα φυλλα κι ασφοδελοι στολιζουν της καρδιας τον κηπο
ρυακια με κελαριστο νερο χαριζουν τη μουσικη τους
κι εγω σαν πολεμιστης μες στον δουρειο ιππο
ακουω την θεικη πνοη τους
Κουρσαροι, νυχτες και ληστες τον ερωτα σκεπαζουν
εγινανε πολλοι κριτες κι αλογιστα δικαζουν
των ανθρωπων τα αγια παθη
η κοινωνια μας τερατα συνηθισε να πλαθει
Τα ζαρια πιραγμενα στο τελος της παρτιδας
ανεξοφλητα χρεη
και η ζωη των ανθρωπων παραπαιει
κι αυτοι ζητιανοι της κοινωνικης επετηριδας.
Euler 2
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
