| |
Δεν έγινε, μανούλα μου, άλλος θησαυρός, πιο ωραίος από σε
ούτε γλυκύτερος σκοπός
εψάλθηκε ποτέ!
Μανούλα μου, την αγάπη σου
δεν την μαραίνει ο χρόνος.
Και μεσ' τον κόσμο τον πλατύ,
σε σένα πρέπει μοναχά
ο πιο μεγάλος θρόνος !!!!!
Μανούλα μου στον τάφο σου
αν δεις νερό στην άκρη
δεν είναι απο την βροχή
μον' ειν' το δικό μου δάκρυ.
Στου τάφου σου το μαρμάρο
έρχομαι και γονατίζω
και χύνω δάκρυα πικρά
ίσως και σ' αναστήσω.
Πάλεψες μα δεν μπόρεσες
τον χάρο ν' αφοπλίσεις
και αφού δεν τα κατάφερες
δέχτηκες να μ' αφήσεις.
Σημάδια πόνου μ' άφησες
σαν έφυγες μακρυά μου
και προσπαθώ στα όνειρα
να βρίσκεσαι κοντά μου.
Και ποθαμένη θα πονώ
κι ας νεκρωθεί το σώμα,
χώμα και σκόρπια κόκκαλα
θα σ' αγαπούν ακόμα.
Φεγγάρι παραγγέρνω σου
και μη το λησμονήσεις
τη μανούλα μου στα σκοτεινά
δε θέλω να μ' αφήσεις.
Σου στέλνω χαιρετίσματα
μ' αυτή τη μαντινάδα
και εύχομαι εκεί που βρίσκεσαι
να 'χει πάντα λιακάδα.
Μου λείπεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
