monajia
24-05-2017 @ 14:14 | Ίσως να ήτανε γραφτό
Να φύγω δίχως να κλαφτώ
Σαν όλα έσβησαν απλά.. σαν κιμωλία
Στο μαυροπίνακα του νου
Μοίρα γραμμένη αλλουνού
Κι εγώ μια λέξη μοναχά.. ανθρώπου λεία...
Τέλειο Μαράκι μου ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Νικηφόρος Ουρανός 38
24-05-2017 @ 14:33 | Πανέμορφοι και μελωδικότατοι στίχοι!
Καλό απόγευμα, Μαρία! | |
pennastregata
24-05-2017 @ 15:30 | Έτσι...! ::hug.:: ::hug.:: | |
νικολακοπουλος θανάσης
24-05-2017 @ 18:34 | χαιρετώ τη μαρία ,χ. πολύ καλός ο στίχο σου
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
javascript:insertext('::mad.::',%20'comment') | |
ακριτας
24-05-2017 @ 19:39 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Γιάννης Κατράκης
24-05-2017 @ 21:11 | Πανέμορφα γραμμένο !!!!!!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Άηχος
24-05-2017 @ 22:26 | Γράφεις με έναν αυθορμητισμό που κάνει το σύνηθες
πρωτότυπο. Φτιάχνεις την αλήθεια με ποιητικές εικόνες,
που ζωντανεύουν μέσα στον νου και προκαλούν τα
συναισθήματα και τα βιώματα, που αναβιώνουν και σε
δικαιώνουν απόλυτα. Η γραφή σου υποδειγματική κι
εξαίσια.
Συγχαρητήρια!!
| |
Medelegief
24-05-2017 @ 22:53 | η ζωή συνεχίζεται...υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. ::love.:: | |
AF1953
30-05-2017 @ 06:29 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
