| |
Πάνε μέρες που το είχα καταλάβει
Δυστυχώς, πως το “εμείς” μας πάει στράφι
Κι όμως πάλευα μονάχος να κρατήσω
Τα χαλάσματα μήπως και ξανά χτίσω
Τώρα η κούραση εμφανίζεται εμπρός μου
Αναπόφευκτα θα γίνει σύμμαχός μου
Και το κρίμα ο χειρότερος εχθρός μου
Κουράστηκα
Μια ολόκληρη ζωή να περιμένω
Δίχως νόημα, συχνά, να επιμένω
Και με ψέματα να πειθώ το “εγώ” μου
Ότι σύντομα θα είσαι στο πλευρό μου
Κουράστηκα
Ν' αγωνίζομαι για να 'ρθεις πάλι πίσω
Είναι ανούσιο, να ξέρεις δεν τ' αξίζω
Κι όμως χάνομαι σιγά-σιγά σε λάθη
Που η τυφλή μου η καρδιά, τα βλέπει πάθη
Μου κοστίζει ψυχικά η παρουσία σου
Κι είναι αλήθεια πως πονάει η απουσία σου
Οι δυνάμεις μου τώρα μ' εγκαταλείπουν
Η ευτυχία κι η χαρά μέσα μου λείπουν
Τώρα η κούραση εμφανίζεται εμπρός μου
Αναπόφευκτα θα γίνει σύμμαχός μου
Και το κρίμα ο χειρότερος εχθρός μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
