| |
Κάτω από τον έναστρο ουρανό που η Σελήνη λάμπει
Κάθομαι πληγωμένος με το αίμα μου να τρέχει
Κάθε σταγόνα βάφει το ξερό και άγονο χώμα
Μιας χώρας που σβήνει μαζί με τα όνειρα μου.
Δίπλα μου στέκεται ακόμη όρθιος ο Τελευταίος Πιστός
Που ακόμη πιστεύει στο όνειρο που του δάνεισα εγώ
Κοιτώντας με με βλέμμα θλιμμένο το χέρι του μου δίνει
Στα πόδια μου να σηκωθώ τις φρικτωρίες να ανάψω.
Με τη φωτιά να πω σε όλους πως τ' όνειρο εχάθη
Μας νίκησαν οι έμποροι του φόβου και της ελπίδας
Πουλώντας μας χρόνο λιγοστό με αντίτιμο μεγάλο
Μα ο χρόνος τούτος πέρασε και άδειασε η κλεψύδρα
Μέχρι και ο ήλιος που 'λαμπε κι αυτός τώρα εχάθη
Και η σελήνη γέρασε και πέθαναν και τ' άστρα
Και της ελπίδας η πηγή εστέρεψε κι ετούτη
Και οι κάργιες πια ορέγονται το άψυχο κορμί μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
