| |
Μ' ακίνητες τις συννεφιές και με το γκρι στο βάθος
τα παραμύθια χάνονται στης γης την αλυκή
κι ενώ προσμένει χειμωνιά , που νοιώθει άγριο πάθος,
τα χιόνια της δεν σ' άγγιξαν, κι ας είναι η γη λευκή.
Απομακρύνθηκες νωρίς απ' της αυγής τον δίσκο
σαν τη νιφάδα του χιονιού στου ανέμου το χορό
το κρύο το φοβήθηκες, γι αυτό πήρες το ρίσκο
και τα έλιωσες τα χιόνια της σε λησμονιάς νερό
Στους λαβυρίνθους της καρδιάς το πέπλο η ζήλια ράβει
ποτέ σου δεν αγάπησες της νύχτας τις φυλές
κι ενώ έβλεπες στις παγωνιές η αγάπη της ν' ανάβει
τα χιόνια της δεν σ' άγγιξαν, και το "αντίο" λες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
