| |
| | pennastregata - Τρεις εικόνες |  | | | θα λείψω για λίγο καιρό... γυρίζω και συνεχίζω... | | |
Το παρακάτω ποίημα πήρε σαν αφορμή, σε ένα παλιότερο ποίημα της Αγάπης που το θεωρώ υπέροχο και πανέξυπνο!
Η αφορμή: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=250016
Σου πρόσφερα τα μάτια μου, πριν από δυο χειμώνες
γιατί ήθελες τα χρώματα, να δεις με μάτια ξένα
κι όπως μου έταξες εσύ, μου τα 'χεις επιστρέψει
μ' όσες εικόνες, υφάρπαξαν, από σένα.
Αυτές κρατώ για να σε βρω, στα ποιήματα πυξίδα
μ' αυτά τα μάτια διάβασα, την κάθε σου σελίδα
αυτά τα μάτια δάκρυσαν, στους στίχους σου Αγάπη
μ' αυτά τα μάτια έβλεπα, για να σου γράψω κάτι.
Οι λέξεις σκόρπιες στο μυαλό, σα πέταλα ανεμώνας
και κάθε ποίημα σου φυσά, λες κι είναι ο χειμώνας
πετάν οι λέξεις μακριά, αρχίζουν το ταξίδι
και φτάνουν ως τον ουρανό, να γίνουνε στολίδι.
Δεν βρίσκω λόγια να σου πω, στερέψανε οι λέξεις
μου εγκλωβίζουν το μυαλό και μου χαλάν τις σκέψεις
για αυτό και θέλω να στα πω, μέσα από τρεις εικόνες
σα πίνακας ζωγραφικής, που σπάει τους κανόνες.
Εικόνα απ τα μάτια μου, στα βράχια, άγρια Κρήτη
ο άνεμος της έμπνευσης, σε σπρώχνει δυνατά
τα κύματα είναι βουνά, μα η θάλασσα σ' ανήκει
στο βλέμμα σου μία σιγουριά, πηγάζει απ την καρδιά.
Τα σύννεφα του ουρανού, προάγγελοι, στη μπόρα
κι εσύ στέκεις ατάραχη, στα κύματα μπροστά
δεν σε ενδιαφέρει αν βραχείς, ούτε σε νοιάζει η ώρα
τα ματιά στον ορίζοντα, στραμμένα στο μετά.
Στη δεύτερη εικόνα μου, πάλι στον ίδιο βράχο
η καταιγίδα πέρασε, ξημέρωσε ξανά,
ένα λακκάκι με νερό, σε αντικατοπτρίζει
και δείχνει από πάνω σου τον γλάρο που πετά
Ο ουρανός ειν' γαλανός, πίσω σου βγαίνει ο ήλιος
φωτίζει το αγιόχωμα, στης Κρήτης τα βουνά
το βλέμμα σου δεν άλλαξε, ακόμα αγναντεύει
το μακρινό ορίζοντα, γεμάτο σιγουριά.
Η τελευταία εικόνα μου, που 'χω για σένα φτιάξει
γέμισε πια με χρώματά, πολύ εξωτικά
με τόνους από κόκκινο, πολύ μου 'χει ταιριάξει
ένα ηλιοβασίλεμα, που δύει στα νερά
Ο βράχος στέκει μόνος του, πιο πίσω ένα λουλούδι
μες στα βουνά ολόγιομο, φεγγάρι στέκει αχνά
η θάλασσα νηφάλια, μα κάποιος την ταράζει
-το πλοίο σου- που μίσθωσες, πορεία στα ανοιχτά.
Εκεί εσύ, με φόρεμα, απ' απαλό μετάξι,
και δίπλα σου οι άνθρωποι, που ζήσατε μαζί,
με μια σημαία πειρατή, τ' όνειρο κάνεις πράξη
πορεία στον ορίζοντά, μια ελεύθερη ζωή.
Αυτά είδαν τα μάτια μου, μέσα στα ποιήματα σου
εικόνες, συναισθήματα, τα έβαλα μαζί
penna-stregata, φίλη μου, τα αφήνω όλα δικά σου
δείγμα προς την εκτίμηση για ένα ποιητή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
CHЯISTOS P
03-06-2017 @ 00:16 | Έκδηλη η εκτίμησή σου για μια ποιήτρια που όλοι εκτιμούμε... ::love.::
...μα κι εσύ δεν έχεις πάτο βρε αδερφέ μου !.... ::theos.::
(penna... θα έλεγα...) | | aridaios
03-06-2017 @ 03:08 | με μια σημαία πειρατή, τ' όνειρο κάνεις πράξη
πορεία στον ορίζοντά, μια ελεύθερη ζωή.
Αυτά είδαν τα μάτια μου, μέσα στα ποιήματα σου
εικόνες, συναισθήματα, τα έβαλα μαζί ::yes.:: ::yes.:: | | smaragdenia
03-06-2017 @ 07:22 | ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!
ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ..... | | Άηχος
03-06-2017 @ 08:10 | Σε τέτοια ποιήματα, προσωπικά και αναφορικά,
είναι δύσκολο να επικεντρωθείς σ' αυτήν καθ'
εαυτήν την γραφή, αφού παρασύρεσαι από τα
συναισθήματα της εκτίμησης και του σεβασμού,
που νιώθεις για το αναφερόμενο πρόσωπο, αλλά
και του γράφοντα που τόλμησε να επιχειρήσει την
αναφορά.
Μπράβο σου φίλε Σταμάτη. Η κάθε λέξη σου εδώ
έχει την δική της αξία και σημασία.
| | pennastregata
03-06-2017 @ 09:28 | Δεν ειν' το στιχοπλέξιμο με τα όμορφά σου λόγια,
ούτε μονάχα η τέχνη σου, που την την ψυχή χαϊδεύει:
Είναι η βαθιά σου η ματιά, που τα ορατά παιδεύει,
πίσω απ' τις λέξεις μου θωρεί και σπάει τα ρολόγια....
Δεν είναι ούτε το θάμπωμα της ματαιοδοξίας,
που μας όλους λίγο νέμεται, μα είναι το τρίτο μάτι
το ορθάνοιχτό σου, που κοιτά στα βάθη της ουσίας,
που με κερνά συγκίνηση μα και τιμη, Σταμάτη...
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, που τίμησες με τον λόγο σου την ψυχή και το πρόσωπό μου... | | ΒΥΡΩΝ
03-06-2017 @ 09:35 | ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Κατράκης
03-06-2017 @ 09:38 | Αυτές κρατώ για να σε βρω, στα ποιήματα πυξίδα
μ' αυτά τα μάτια διάβασα, την κάθε σου σελίδα
αυτά τα μάτια δάκρυσαν, στους στίχους σου Αγάπη
μ' αυτά τα μάτια έβλεπα, για να σου γράψω κάτι.
Πανέμορφο ... Πολύ δυνατό ...και ενα εγκώμιο στην αγάπη ....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
03-06-2017 @ 09:41 | Θαυμάσιο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | inokrini
03-06-2017 @ 18:55 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!μπραβο!!!!!!!!!! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
04-06-2017 @ 00:06 | Σταμάτη εύγε αυτή τη φορά έβαλες τα πολύ δυνατά σου, δούλεψες ιδιαίτερα πάνω στη γραφή της Αγάπης και το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και της αξίζει, εγώ εδώ σ` αυτά το ποιήματα εξετάζω πρώτα τη διάθεση αυτού που τα γράφει για να τιμήσει έναν ποιητή-τρια, όταν ο άνθρωπος που γράφει και αφιερώνει είναι ένα νεότατο παλικάρι η γραφή του έχει διπλή αξία, σε μια εποχή που μια σήψη ταλανίζει την κοινωνία μας κι οι νέοι πίνουν φρέντο, ακούγοντας Παντελίδη....θέλω κάτι να ελπίζω, να περιμένω, θέλω ευγενή πρόθεση και αξίες, ευχαριστώ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | bill bozikis
05-06-2017 @ 10:48 | Η τελευταία εικόνα μου, που 'χω για σένα φτιάξει
γέμισε πια με χρώματά, πολύ εξωτικά
με τόνους από κόκκινο, πολύ μου 'χει ταιριάξει
ένα ηλιοβασίλεμα, που δύει στα νερά! ::hug.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
09-06-2017 @ 18:52 | Πέννα από γεννεσιμιού
εξ'ού και τ'όνομά της
πρόκληση μόνον θαυμασμού
διαμάντι χάρισμά της
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ακριτας
07-07-2017 @ 11:00 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | pennastregata
11-05-2023 @ 13:08 | Ax! Υπέροχο, σε ευχαριστώ πολύ! | | Skylight
24-07-2023 @ 10:53 | Να 'σαι καλά Αγάπη τιμή μου που έχω διαβάσει τα ποιηματά σου! Κι εγώ σε ευχαριστώ για το έργο σου ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
