Ήτανε μια φορά
που όλο άλλαζες το ρήμα
κι όλο έκοβες το νήμα
με την άδεια σου καρδιά
τώρα μοιάζεις με κουτί
που το πήρε άλλο κύμα
και παίζει όλο μονότονα
την ίδια εκπομπή ..
Μια φορά κι έναν καιρό
είχες ένα παραμύθι
που το όριζε η λήθη
κι ο άνεμος ο δυνατός
και το πήγε μακριά
σ' άλλη πόλη , σ' άλλο σώμα
ήσουν μονο ένα κόμμα
χωρίς πρόταση καμιά
Σε βρήκα ξαφνικά
λίγο πάνω απ' το Θησείο
μια συνάντηση μουσείο
των ερώτων των παλιών
καθώς πέρναγαν τα χρόνια
είχα μονο στο μυαλό μου
ποιά γραμμή για τ' όνειρό μου
έχει πια καταργηθεί ...
Τώρα πιά στη συλλογή μου
έχεις θέση που σ' αρμόζει
είχε πιο πολύ γλυκόζη
η ανάμνηση αυτή
μια στιγμή αναρρωτιέμαι
αν πραγματικά υπήρχες
κάτι απ' όλα αυτά αν είχες
ή έχω εγώ καταστραφεί...
