| |
Αναρωτιέμαι,
που να βρίσκεται
ο φωτεινός δρόμος
προς την γη της επαγγελίας.
Κοιτάζω μέσα μου,
βλέπω μονάχα
την αμμώδη έκταση
της ερήμου.
Κοιτάζω τον ορίζοντα,
βλέπω μουσικούς
που αφανίζονται
στην δίψα μου.
Πίνω κρασί,
πίνω δηλητήριο,
σκάβω μέρα-νύχτα
ένα μνήμα κενό.
Αναρωτιέμαι,
που να βρίσκεται
η φωτεινή έξοδος
προς την γη της επαγγελίας.
Κοιτάζω τον ουρανό,
τα χρωματιστά πουλιά,
κοιτάζω τ’ άστρα,
την γυμνή σελήνη.
Κάθε βεβαιότητα
μετατρέπεται
σε αμφιβολία
- και το αντίστροφο.
Ο έρωτας,
οι φίλοι,
εγώ και οι σκιές,
τα όνειρα μου.
Αναρωτιέμαι,
στην δυσβάσταχτη άγνοια μου,
καθώς πάλι ξημερώνει,
όπως κάθε νέα μέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
