Ζει μονάχη
στους βράχους της θάλασσας χαράζει τα ονόματα
των αγοριών που τη συγκίνησαν
και το κορμί της έκαναν να μοιάζει κήπος που ανθίζει
με λουλούδια λογής-λογής
πηγαίνει βόλτες στην παραλία και μιλά ατέλειωτες ώρες στην γαλαζοπράσινη θάλασσα
που σφυρίζει όνειρα στη θάλασσα ξεχασμένα
η θάλασσα κι αυτή, δυο μάγισσες με ολόχρυσα μαλλιά,
που ο ήλιος γλυκά φωτίζει όταν ανοίγει τα μάτια του
μετά πηγαίνει και ξαπλώνει στην μαλακή άμμο
και λέει ιστορίες στα πουλιά
μιλάει για κάποτε, παλιά
που την αγάπησε το πιο όμορφο παιδί του κόσμου
και εκείνη με αχαριστία του 'δωσε πόνο
κι μετά εκείνος φρόντισε να της το ανταποδώσει
να την κάνει γοργόνα μοναχική
να μην την ματαδούν οι γονείς της
μα έχει στα πόδια της όλο το νησί
κι τον ήλιο να χρυσίζει το φιδίσιο της κορμί
και τη θάλασσα να δροσίζει το διψασμένο της πρόσωπο
και τα βότσαλα να γίνονται καθρέφτες να καμαρώσει την ομορφιά της
αλλά, τι από αυτά μπορεί να ερωτευτεί;
μονάχα άνθρωπο μπορεί να ερωτευτεί
μα η αγάπη σκληρά τους παραβάτες τιμωρεί...
