| |
| | Ούτε μάγκας, ούτε δάγκας( μέρος 1ο) |  | | | Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους! | | |
ΟΥΤΕ ΜΑΓΚΑΣ, ΟΥΤΕ ΔΑΓΚΑΣ
( Ιστορίες της ζωής – σε δύο μέρη )
Μέρος 1ο
Παράτα φίλε το γυλιό,
στην αντικέ κρεμάστρα,
να πούμε για το καπηλειό,
κάπου κοντά στα κάστρα.
Εκεί, που λες, από παιδί,
μέχρι τα δέκα έξι,
πολλά τα μάτια είχαν δει
και το μυαλό συλλέξει.
Πρωί, απόγεμα σχολειό,
με ζήλο και μεράκι,
τα βραδινά στο καπηλειό,
δούλευα γκαρσονάκι.
Παιδί για όλες τις δουλειές,
μαλώματα και ζήλιες
κι άμα γινόταν ζαβολιές,
πάντα κρατούσα τσίλιες.
Τζαναμπετιές, αποκοτιές
κι εγώ να σβήνω τις φωτιές.
Άντρες λεβέντες, σοβαροί,
έρχονταν κάθε βράδυ.
Με παρελθόν όμως βαρύ
και μια ζωή ρημάδι.
Πάντα γυρεύανε κρασί,
να είναι απ’ το σώσμα.
Στα συνωμοτικά φαρσί,
χωρίς σαρδάμ και χρώμα.
Μιλούσαν για το Ιτς - Καλέ,
Μακρόνησο και Γυάρο,
για φούμες στο Γεντί - Κουλέ,
παρέα με το χάρο.
Κι εγώ κεραίες έστηνα,
συνθήματα να πιάνω,
την κοινωνία έφτυνα
κι όλους τους από πάνω.
Κι άλλοι θαμώνες έρχονταν,
ταλαίπωροι, μαγκούφοι.
Στη δυστυχία σέρνονταν,
σα να’ ταν κλωτσοσκούφι.
Έτσι κυλούσε η ζωή,
μα ποιος να με προσέξει,
σχολειό να πας κάθε πρωί
και καπηλειό στις έξι.
Άκου λοιπόν, άσπονδε φίλε μου
και στον αγύριστο αν θέλεις στείλε μου:
Ούτε μάγκας, ούτε δάγκας,
στη ζωή μου δεν υπήρξα.
Κουνενές ή ματσαράγκας,
που του σκούπιζαν τη μύξα!..
Ούτε ένα ανθρωπάκι,
που σερνότανε στους δρόμους
και κουβάλαγε τα ράκη,
των ονείρων του στους ώμους.
Πάντα αξιοπρεπής,
συνετός και συνεπής
Το 2ο μέρος θα αναρτηθεί
στις 21/6/2017
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ
Γιώργος Δ. Σ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
17-06-2017 @ 00:02 | Ωραίο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
17-06-2017 @ 00:12 | Πολύ ωραίο Νικηφόρε!
Μιλούσαν για το Ιτς - Καλέ,
Μακρόνησο και Γυάρο,
για φούμες στο Γεντί - Κουλέ,
παρέα με το χάρο.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Άηχος
17-06-2017 @ 00:32 | Η ως τώρα διήγηση σου, αποτελεί
ένα εξαιρετικό δείγμα ποιητικής γραφής
και θα με κρατήσει σε αγωνία, μέχρι την
ολοκλήρωση της αφήγησης σου.... | | "μαριαννάκι!"
17-06-2017 @ 01:38 | Πολύ καλό! ::up.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
17-06-2017 @ 07:49 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
17-06-2017 @ 08:28 | ::rock.:: ::theos.:: ::theos.::
άψογο Νικηφόρε καλημέρα! | | inokrini
17-06-2017 @ 08:54 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
17-06-2017 @ 09:37 | Εξαιρετικό Νικηφόρε !!!! | | liontari73
17-06-2017 @ 10:04 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Γιάννης Κατράκης
17-06-2017 @ 11:36 | Εκεί, που λες, από παιδί,
μέχρι τα δέκα έξι,
πολλά τα μάτια είχαν δει
και το μυαλό συλλέξει.
Υπέροχο Νικηφόρε !!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Κοσμάς Δ.
17-06-2017 @ 21:46 | ::up.:: ::up.:: ::yes.::
Ωραίο!!!!!!! | | Αναπάντεχος
17-06-2017 @ 22:18 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
17-06-2017 @ 23:59 | Άνοιξα πολύ αργά τούτο το κουτί, το διάβασα και γύρισα πίσω 45 χρόνια, όταν μέσα στο παιδικό μου κόσμο στη φάμπρικα του Καρέλια μάθαινα με πληγές τι είναι τούτη η σκατοζωή.....περιμένω τη συνέχεια.... ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
