| |
Μια μεταβατικότητα πηγαία.
Το φως το εσώτερο,
Τρυπώνει απ΄ τις σχισμές της ψυχής.
Με βία τα βλέφαρα πετάρισαν και είδαν,
όλες τις πράξεις, τις επιλογές,
ενός παλιού εαυτού που αρνήθηκα ενστικτωδώς.
Μα αν συμφιλιωθώ μαζί του,
Θα ξέρω πώς η αρμονία των αντιθέσεων μου,
Θα με οδηγήσουν σε μιά όμορφη μελωδία.
Παύοντας να ερμηνεύω, αρχίζω να παρατηρώ,
Παύοντας να συμπεραίνω, δίνω βήμα στην απέναντι όχθη.
Παύοντας να εξομοιώνομαι, άρχιζα να σέβομαι τον εαυτό μου.
Σεβόμενος εμένα, άρχιζα να συγχωρώ.
Ωρυόταν μέσα μου ένας δειλός εγωισμός.
Φώναζε και γκρίνιαζε και ζήταγε τροφή.
Πόσο δελεαστικό, επώδυνη η αντίσταση,
Μα όλα είναι θέμα εξάσκησης.
Ύστερα σε τι ωφελεί;
είναι εγωπαθές να θεωρώ τον εαυτό μου Άτλα.
Αν πάρω απόφαση ότι είμαι τμήμα και φορέας του σύμπαντος,
Θα δω, πλανήτες, άστρα, γαλαξίες και θεούς μέσα μου,
Μέσα σε όλους.
Σε έναν κόσμο ρευστό που όλα κυλούν και αλλάζουν,
Πώς έμαθα να αντιστέκομαι στην ροή,
Ας αφεθώ.
Αρχίζω και υποψιάζομαι,
Πώς ο σκοπός του παιχνιδιού.
Είναι να γίνεις το παιχνίδι.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
