[align=center]Γουστάρω τον άνθρωπο
που είναι μπροστά
Φίλος είναι αυτός
που είναι μπροστά από μένα
που δίχως να τρέχει
έχει την ταχύτητα της σπίθας
Και έρχεται όπως είναι
ευνοϊκός, δίχως εκπτώσεις
Να κάτσει, να περπατήσει δίπλα μου
Διανύοντας τον κύκλο
Πάντα σε κύκλο
Όλα
Οιονδήποτε κύκλο
προσεγγίσεων διάφορων
Και μη συμβατικές
σα γραμμές μη τέμνουσες..
όσες αφήνουν το αναλλοίωτο
με το πέρασμά τους
το φως μέσα μου
Μα πιο πολύ κι από αυτό
γουστάρω αυτόν,
που σαν παιδί αγνοεί
τι προ(σ)καλεί
τι είναι και είναι
Η ζωή φευγαλέα και κρίμα, να κρυβόμαστε
από τα όμορφα
-μιλάμε για το Αδύνατο-
ουράνια έναστρα (και) στα σύννεφα
