| |
Απο μικρος μοναχος μου
μεσα στη βιοπαλη
ετρεχα απο δω και εκει
τη μερα ως το το βραδυ.
Πείνα φτώχεια κι αδικία
οι σκέψεις μου γυρνάνε
μια ζωη ταλαιπωρια
μια ζωη για να ποναμε.
Αχ καθε πρωι
που πρεπει για να φυγω
θανατος ειναι στην ψυχη
σαν μαραμενο κρινο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
