| |
και τώρα ύμνος και τραγούδι με περισσή χαρά
καθημαγμένα απο τις συμπλοκές ας βγούν
για τα τωρινά κι όσα μελλούμενα θαρθούν
ασώπαστο πια το στόμα μου και η φωνή γλυκιά
φεγγάρια κόκκινα και σβήνουνε κι ανάβουν
κάθονται στο παράθυρο και ξαποσταίνουν
κι οι έγνοιες μου κατ’ανέμου που πηγαίνουν
με δάνειο φώς σφραγίζονται και παύουν
και μόνη πάλι εικόνα αντάξια του ειρμού
του κάλλους σου η εισβολή περιπλανωμένη
πρωτοφανής προβάλλει κι ακαριαία μένει
θεόσταλτη στο γκρίζο του δικού μου αστερισμού
ιδού μου, η νέα τούτη ηδονή στεριώνει
σε μιά νύχτα τα ερημωμένα μεταλλάζουν
τα φοβερά κενά της ζωής κατασταλάζουν
και το τραγούδι σαν ξαλάφρωμα ξεφαντώνει
ω αυγή ευδαιμονίας ,νιώθω τη νέα μορφή
έρχεται ήδη η φωνή της απο Δυσμών
ας έρθει με τα πεπρωμένα των καιρών
με φώς και χρώμα ευλογημένη κι αχόρταγη πνοή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
