| |
Ψαχνω βελονα και κλωστη τις τρυπες του μυαλου μου να μαζεψω
τις μνημες να μη χανω , τις πληγες, ολες εκεινες που αιωνες
δεν καταφερα να θρεψω
Ψαχνω τριχια αλογου που πηγε στην Ισσο διπλο κομπο να δεσω
μικρες ψυχες μ εκεινες των θεων και ηρωων που φρονουν
και με σηκωνουν οντας πεσω
Ψαχνω μεσα μου βαθεια, ολο αγαλματα , κοτινους κι ασπιδες βγαζω.
οπου κι αν σκαψω μεσα μου Ιτε παιδες και θουριοι ανθιζουν
οπου με κοψεις αιμα κι Ελλαδα σταζω
Ψαχνω τη γλωσσα μου που Εφιαλτες στις Βαβελ εχουν προδωσει
μ’ αυτή 'ναι δρομος , μιτος στους λαβυρνθους του νου
τη Γη με Ουρανο που 'χει ενωσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
