| |
Κάποτε συνάντησα
ένα παράξενο πουλί.
Χρωματιστό, φίνο,
ένα θαύμα της φύσης,
από αυτά
που σε βρίσκουν,
μια φορά
στα χίλια χρόνια
και μόνο τότε,
αν έχεις ξοδέψει
κάθε ρανίδα
της ύπαρξης σου,
χωρίς αντίκρυσμα.
Αρμένιζε γεμάτο
υποσχέσεις,
στους γαλανούς
ουρανούς,
με τα μπλέ φτερά του.
Κατέβηκε για μένα
στην γη, στάθηκε
μπροστά στην αδαή
μικρότητα μου,
παρατηρώντας την,
όπως ο δημιουργός
το δημιούργημα.
Κάποτε συνάντησα,
ένα παράξενο πουλί.
Τα φτερά του,
σκέπαζαν στοργικά
την οικουμένη.
Όλοι φώναξαν
«να ένας τρελός»
όταν το είδαν.
Ξεχύθηκαν
στους δρόμους,
ουρλιάζοντας,
σαν τους δαίμονες
στις κολάσεις
Αν θυμάμαι καλά,
μέθυσα από χαρά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
