| |
[align=center]
Τα χρώματά μέσα μου
μιλώ δεν μιλώ για σένα
η βροχή και ο ήλιος μέσα μου
Α'χ' αγάπη αγάπη
και μοναχά το χι να σβήνουν
δίχως αρχή και τέλος
Λένε,
πως όταν γυρίζεις
πλάτες -τότε και μόνο τότε- στο λιόφωτο
από την μια ως την άλλη των ματιών την άκρη
βλέπεις το τόξο στον ορίζοντα, τ' ουρανού
Δεν το ΄ξερα, σάμπως τι ξέρω
Ουδέποτε κι ας το νόμιζες ποτέ
δεν σου γύρισα ήλιε μου πλάτες
Και ουδέποτε σου μίλησα
για τις φορές που 'βλεπα την έκλειψη
στο πρόσωπο σου, του ηλίου
Ξεχνιόμουν και σ' αποτύπωνα
σαν εικόνα που δεν σκέφτηκα να τραβήξω
σα φιλμ παλιό που φευγαλέα είδε το φως
και όλο κάτι πολέμαγα να αποσώσω
Το ουράνιο στο θάμπος μου τόξο
φρόντισε το τουλάχιστο, εσύ
σα κάτι που γίνεται δίχως να το θυμάσαι
όπως αναπνέεις και χτυπά η καρδιά σου
τον ήλιο να φέρνεις στη ραχοκοκαλιά σου
σε βροχή και κάθε μικρό σου θάνατο
να μη νιώθεις, σύγκρυο
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
