Πίστεψα σ' εσένα
αλλά τα μυστικά σου όλα
τα 'χεις βαθιά στην καρδιά κρυμμένα
και απορημένη έχω μείνει τώρα
Όταν βλέπω το πρόσωπό σου να σκοτεινιάζει
και το τοπίο των ματιών σου να ρίχνει καταρρακτώδη βροχή
νιώθω γύρω μου η σκηνή ν' αλλάζει
και να γίνεται όλο και πιο μουντή
Να σ' αγαπήσω και να σε πιστέψω
ή να σ' αφήσω και να σ' αρνηθώ
κι αν απ' την καρδιά σου έχω μείνει απ'έξω
πώς θα μπορέσω μετά να σωθώ;
Κάθεσαι σκεφτικός στο παράθυρο μπροστά
και παρατηρείς σταγόνες βροχής
να κάνουν αγώνες για την πρωτιά
στα παράθυρα μας και και οι τριάντα τρεις
Ένιωσες μέσα σου άδειος
μόνος και τόσο πληγωμένος
ήταν ο ουρανός καθάριος
μα ο λογισμός σου συννεφιασμένος
Πίστεψα τόσο πολύ σ' εσένα
και μέσα μου τώρα αναζητώ
αν όλα αυτά που μου κρατάς κρυμμένα
είναι αυτά που με κάνουν πιο πολύ να σ' αγαπώ
