| |
Πηρα τα κλειδια
Κι οτι με νικα
Ξεκλειδωσα αμαρτιες
Κι ενοχες
Εγινα κερι κι η νυχτα μου αυτη
Ο πινακας με τις νερομπογιες
Μπηκα στα βαθια μεσα μου δωματια
Αδεια τα ματια κι η καρδια
Μα σε μια γωνια εσκυψα με ειδα
Με τα σπασμενα μου παιχνιδια
Να ξηλωνω μοναξια
Ημουνα αλλιως πριν να ρθεις
Ζουσα στο φως κι οχι στο σκοταδι
Ημουνα χαρα γιορτης
Τωρα ουρανος διχως βραδυ
Δεν εχω φεγγαρι ουτε κι αστερια
Πηρες το φως στα δυο σου χερια
Δεν εχω αγαπη ουτε και θεο
Δεν τρεχει αλλο δακρυ το πηρες και αυτο
Χρονια τωρα κρεμασμενη μια μασκα σαν παλτο
Μα κουραστηκα επιτελους
Θελω τον ηλιο μου να βρω
Να με κοιταει στα ματια να μ αγαπαει αληθινα
Κι οταν της λσω σταματα
Να σταματαει απαλα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
