| |
Στο πιο δικό μου σπιτικό, στον πιο δικό μου τόπο
Κι όμως. Χαμογελά ακόμα το πρωινό μες στο καυτά μου μεσημέρια.
Κι οι δρόμοι που περπάτησα και τα βουνά που ανέβηκα,
σαν ίδια πάντα μοιάζουν.
Ίδια και απαράλλαχτα, όπως τα πρώτα χρόνια.
Τα χρόνια πού ‘νιωθα δροσιές να λούζουν την ψυχή μου
τα χρόνια που τραγούδαγα πάνω στα σκαλοπάτια
του πιο δικού μου σπιτικού, του πιο δικού μου τόπου.
Κι όμως. Κελαηδούν ακόμα τα αηδόνια μες στα κιτρινισμένα μου Φθινόπωρα.
Τ’ ακούω κάθε μέρα. Ίδια και απαράλλαχτα, όπως τα πρώτα χρόνια
να τιτιβίζουνε στα δέντρα της ζωής μου.
Να κάθονται στα πεζούλια του πιο δικού μου σπιτικού, του πιο δικού μου τόπου.
Κι όμως. Ακούω ακόμα,
πίσω από τους τοίχους των τσιμεντένιων πολυκατοικιών της μέρας μου
πίσω από τις σιδερένιες πόρτες της καθημερινότητάς μου
ακούω ακόμα,
της μάνας μου τα πιο ακριβά μιλήματα
και του πατέρα μου τις πιο καθάριες λέξεις.
Ίδιες και απαράλλαχτες, όπως τα πρώτα χρόνια.
Εκεί. Στο πιο δικό μου σπιτικό. Στον πιο δικό μου τόπο!
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
