| |
Στο στενό σου έχω παρκάρει το παλιό Ρενώ
κι απ’ τις έντεκα που λείπεις, δύσκολα περνώ.
Πού γυρνάς μέσα στην νύχτα, πήγε η ώρα τρεις,
βγήκανε τα τανκς στους δρόμους, καίγεται η πατρίς.
Μες στου φεγγαριού το φέγγος, να το Φίατ σου, να
και στη γνώριμή του θέση κάθεται ξανά.
Με τα τζάμια θολωμένα και να βγεις αργείς,
μ’ όλα τα δεσμά δεμένος νιώθω εγώ της γης.
Πάλι δε θα σού μιλήσω, μα θα βάλω μπρος,
πάντα κερατάς κι αλήτης και ποτέ γαμπρός.
Ίσως, όπως θα κλειδώνεις κι όπως θα θωρείς,
να αισθανθείς το πέρασμά μου κι ίσως ν’ απορείς.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
