| |
| | Στών ανθρώπων, ανθρώπων...τη γύρη |  | | | Καλή Κυριακή αγαπητά φιλαράκια, πάντα σας ευχαριστώ, πάντα χαρές μου δίνετε, να είστε καλά να περνάτε καλά.....τ` αποψινό από αυτά που συνήθως κρατάω...στα μπλοκ μου εδώ στο σαλόνι. | | |
Χαράξαμε, στη πέτρα, τρεις λέξεις, εκεί ψηλά στο ξέφωτο
Κάτω από το γέρικο πλάτανο, ξεδιψώντας με δυο χούφτες νερό
Στη πολύτιμη πηγή του δημιουργού, τινάζοντας τη σκόνη του
καλοκαιριού, στα λιωμένα μας παπούτσια.
Τραυματισμένα, απ` τις πέτρες, τις ξέρες, τα κόκκινα στουρνάρια
Ζητώντας, με μάτια φλογερά, ένα κόκκινο ήλιο
Φίδια, στρατιές, θεατές, στης ανηφόρας το πόθο
Εκεί που πουλιά, στήσαν τρελό ένα χορό, μια μελωδία εντός μας
Πιασμένοι σφιχτά, χέρι με χέρι
Αδέρφια, μανάδες, κορίτσια και γέροι
Κόβοντας τρία κλαδιά θυμάρι, δυο δεντρολίβανο
Θωρρώντας τον χρυσό καρπό της ελιάς
Τα χρυσά στάχυα, στον ορίζοντα, ποθώντας το γλυκό
μεστωμένο καρπό
Κόβοντας στα πέντε, στα δέκα κομμάτια, ένα καρβέλι
μαύρο ψωμί, δέκα ελιές, κι` ήπιαμε γλυκό, ρόδινο κρασί
Κρασί του τρύγου, της Ανάστασης που προσμένουμε, θα` ρθει
Φορώντας το κόκκινο, πορφυρό της φουστάνι
Κόψαμε γερές λυγαριές, σπαρτά που χρυσίζουν
Ανταμώσαμε, χίλια λευκά περιστέρια, διψασμένα
κι αυτά, μιλούσαν για τα δικά μας γράμματα
Δυο ζευγάρια αετοί σχίζαν, ψηλά τ` ουράνια
Ζηλέψαν τα μάτια, κι είπαν τα χείλη
Να πετάξουν, να πετάξουν τ` ανθρώπου, οι φίλοι
Είχαμε ορμή του γέρου, το βλέμμα, της μάνας στοργή
που τον άνθρωπο εγέννα
Σμίξαν οι ματιές των κοριτσιών με τις κλαρωτές φούστες
Κει που τρυπώνει ο έρωτας, στης ψυχής χαραμάδες
Μια αγκαλιά, μια αλυσίδα, τα χέρια , δεσμός!!
Στη ρίζα του γέρο πλάτανου, που είδαν τα μάτια του,
χίλιους ξωμάχους
Ενωμένοι, σ` ένα τρανό πανηγύρι
Στων ανθρώπων, ανθρώπων, τη γύρη
Μ` ένα σουγιά, κοφτερό..το σημάδι
Στη πέτρα, ν` αφήσει, της ψυχής μας υφάδι
Τρεις λέξεις! να ράνουν, όλη τη πλάση
Λευτεριά, ψωμί, Ειρήνη
Αγίασμα ιερό, σ` αργυρό, ένα τάσι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
23-07-2017 @ 00:50 | Ευχαριστώ το Νίκο το Στόφορο για τη λέξη....γύρη...μου άρεσε και του την έκλεψα... φιλιά Νίκο ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Κων/νος Ντζ
23-07-2017 @ 08:05 | Μ` ένα σουγιά, κοφτερό..το σημάδι
Στη πέτρα, ν` αφήσει, της ψυχής μας υφάδι
Τρεις λέξεις! να ράνουν, όλη τη πλάση
Λευτεριά, ψωμί, Ειρήνη
Αγίασμα ιερό, σ` αργυρό, ένα τάσι
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Άηχος
23-07-2017 @ 09:40 | Μου θύμισε χρόνια παλιά, χρόνια που ήταν γεμάτα με αγώνα
και με μια ανεμελιά παράλληλα. Εξαιρετικά περιγραφική στην
γραφή σου. Ένιωσα για λίγο ότι ήμουν κομμάτι της φύσης. Ότι
ήμουν εκεί..... Μπράβο σου Αμαρυλίς. | | **Ηώς**
23-07-2017 @ 09:49 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
δυνατό το ελεύθερό σου ....
αυτά να μην τα κρύβεις.... | | smaragdenia
23-07-2017 @ 10:48 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ | | ΒΥΡΩΝ
23-07-2017 @ 11:33 | Στη ρίζα του γέρο πλάτανου, που είδαν τα μάτια του,
χίλιους ξωμάχους
Ενωμένοι, σ` ένα τρανό πανηγύρι
Στων ανθρώπων, ανθρώπων, τη γύρη..
::rock.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | | Rannia . k
23-07-2017 @ 12:40 | Καταπληκτικό Αμαρυλίς!!!
Καλό μεσημέρι και την αγάπη μου!!!
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | inokrini
23-07-2017 @ 13:04 | ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
