Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271234 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σε στέκια θύμησης και λύπης
 

Οταν ζητάς παρηγοριά
μέσα στη ζάλη του ποτού
και σε μια άγνωστη παρέα

δεν νιώθεις πια την μοναξιά
μα είναι οι μνήμες
που ξαναέρχωνται μοιραία

πές μου αγάπη μου αν μπορεί
έστω και μόνο μιά στιγμή
έξω απ΄το σώμα η ψυχή
να ζεί μονάχη

πώς μου ζητάς κι εγώ λοιπόν
να πάψω να σε αγαπώ
κι απ΄του κορμιού μας τη φωτιά
να βλέπω στάχτη

κι αν κατεβαίνω τα σκαλιά
που θα με φέρουνε ξανά
σε στέκια θύμησης και λύπης

κι αν ζούμε τώρα χωριστά
μία ψυχή μία καρδιά
τόσο απλά δεν τα χωρίζεις


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
smaragdenia
23-07-2017 @ 12:56
ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΑΣΙΛΗ
ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

::up.:: ::up.:: ::up.::
inokrini
23-07-2017 @ 13:00
κι αν κατεβαίνω τα σκαλιά
που θα με φέρουνε ξανά
σε στέκια θύμησης και λύπης

κι αν ζούμε τώρα χωριστά
μία ψυχή μία καρδιά
τόσο απλά δεν τα χωρίζεις ::love.:: ::love.::
Άηχος
23-07-2017 @ 13:20
Μπράβο σου Βασίλη.
Πάρα πολύ ωραίο, η τέλεια περιγραφή του "μετά"......
Κων/νος Ντζ
23-07-2017 @ 14:10
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
23-07-2017 @ 21:56
Πολύ, πολύ γλυκό!!! ::love.:: ::love.:: ::love.::
vasilis g.
23-07-2017 @ 22:14
ευχαριστώ αγαπητοί μοι φίλοι ...!!!!! ::love.::
"μαριαννάκι!"
24-07-2017 @ 01:28
Πολύ όμορφο!! ::up.::
vasilis g.
24-07-2017 @ 23:24
Σε ευχαριστώ Ερμίνα...!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο