| |
στ’ανοιχτά παράθυρα ξεχνιέσαι
να δείς εκείνα που δεν συμβαίνουν
κι όσα στο μαυλό σου συλλογιέσαι
εικόνες μιάς ζωής που σ’ανασταίνουν
σαρκάζει η σκέψη που θυμάται
πέφτοντας στο φως μουσκεμένη
χαρές πιο αιχμηρές φοβάται
γδέρνεται,γέρνει αλλοπαρμένη
δεν θές την πόρτα ν’αφήσω ανοικτή
οι πόθοι σου οι ασίγαστοι να βγούν
στο χρυσάφι και στη ρόδινη αχλύ
με τον ίλιγγο σου θα ξεχυθούν
φράξε καλά με αχυρένια τέλια
τη σελινιάσμένη τροχιά σου
μη γελάς, άπληστα τα γέλια
τα μέλια αρμόζουν στη χροιά σου
για σένα χτυπάνε οι σειρήνες
κάθε τόσο στα δοκιμαστικά
οι μοίρες εμπρός σου θεατρίνες
σε χαιρετούν και φεύγου βιαστικά
άσε να σε ξεπλύνω λίγο
απ’τα μιάσματα και την αρμύρα
με μύρα και νάρδους σε τυλίγω
απο τότε που σε καλοπήρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
