| |
Το ματι μου γεματο ειναι ολο με κραυγες
Αντι για δακρυα κουβαλα περιεργες φωνες
Που βγαινουν οταν ανοιχτο για ωρα το κραταω
Σωπαινουνε κουρνιαζουνε μοναχα οταν γελαω
Αναβουν στα ματοκλαδα συνεχεια φωτιες
Να καψουν οτι βρωμικο λεκιαζει τις χαρες
Και υστερα γεμιζουνε τη κορη μου με νεφτι
Να διωξουν απο μεσα της εμενανε το ψευτη
Το ματι μου ξεκινησε μονο του να μιλα
Γελαει γυριζει ανασκελα με βριζει και κοιτα
Οταν με τ αλλο ματι μου εμενανε κοιταζω
Που τρεχω στο καθρεφτη μου και μεσα του κουρνιαζω
Και κει που χαζευε ψηλα κοιτντας τα αστερια
Εκτος απο κραυγες φυτρωσανε και χερια
Που εχουν στις παλαμες τους μπουκαλια με φωτια
Και μεσα στο καθρεφτη μου σε μενα τα πετα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
