| |
εσύ όπως λέμε εγώ
Στο ανηφόρι με τα λιθόστρωτα
και τις χρυσές πλεξούδες,
άφησε η ζωή απρόσεχτα
ολόγιομο φεγγάρι,
για να μας δουν οι φθονεροί
καθώς περνάμε μόνοι,
κιότεψε και ο άνεμος
σφράγισε τα ασκιά του
κι ο κόσμος απ΄τα μπαλκόνια του
ζηλόφθονα μάς βλέπει,
αλύπητα τον έρωτά
φτηνά τον ταπεινώνει,
χτύποι παγώνουν την καρδιά,
το δάσος περιβόλι,
μοσχομυρίζουν οι κορμοί
καθώς περνάει η αγάπη!
σε πιάνω απ΄την μεσούλα σου
κι όπου με πας πηγαίνω,
όλου του δάσους τα στοιχειά
σκύβουν μας χαιρετούνε,
σ΄αγαπώ που το χέρι σου
χαϊδεύει το πρόσωπό μου
σ΄αγαπώ που όταν κοιμάμαι
κλείνουν μαζί
και τα δικά σου βλέφαρα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
