Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η στέρηση του Ναύτη
 https://www.youtube.com/watch?v=feUxUP2a8Jc
 
Στα πέλαγα τον ναυτικό, δεν τον ‘ναι πιάνει ζάλη,
μα της γυναίκας η στέρηση, του ‘ναι πολύ μεγάλη.
Κοιμάται κι ονειρεύεται, ξυπνά και συλλογιέται,
με φαντασία ότι ποθεί σκέφτεται και ξεχνιέται.
Το λιόγερμα είναι ο ήλιος του και την αυγή δροσιά.
Στα όνειρα του γίνεται, στα πέλαγα φωτιά.
Μετρά τα άστρα του ουρανού και βλέπει το φεγγάρι
κι ο πόθος αχαλίνωτος , ύπνος που να τον πάρει.
Πότε κοιμάται με ξανθιά, ξυπνάει με μια μαύρη,
η φαντασία στο όνειρο, του Ναύτη, όλο σαλπάρει.
Η φαντασία στο όνειρο, ποτέ δεν λαχανιάζει,
τον λογισμό του Ναυτικού, στον ουρανό ανεβάζει.
Σε τόπους αταξίδευτους, νύχτες τον ταξιδεύει
και με σπασμένο μπούσουλα, ότι ποθεί γυρεύει.
Ζωή του στέρησες πολλά, δεν σου χρωστάει χάρη,
σαν Διογένης απαιτεί, το φως του, στο πιθάρι.
,,,,…..,,,,…..,,,,,…..,,,,,…..,,,,,,…….,,,,,,,……,,,,,,…..
Αυτές οι σκέψεις βρέθηκαν, μέσα σε ένα μπουκάλι,
Σε αφρικάνικη ακτή, κάπου στη Σενεγάλη.
Πέρασαν χρόνια πολλά, μα ήταν σφραγισμένο,
μπορούσε όμως και χθες, να ήτανε γραμμένο.
Ο συγγραφέας θέλησε, ανώνυμος να μείνει,
όμως τον πόθο ζωντανό, μες στο μπουκάλι αφήνει.
Μπορεί όταν το έγραφε, να ήταν μεθυσμένος,
μπορεί να είχε πυρετό, ή και βαλαντωμένος.
Ίσως να ήταν ναυαγός, σε έρημο ξερονήσι,
μα θα ‘χε μήνες αρκετούς, γυναίκα να φιλήσει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
aridaios
09-08-2017 @ 02:03
Μπορεί όταν το έγραφε, να ήταν μεθυσμένος,
μπορεί να είχε πυρετό, ή και βαλαντωμένος.

Ναι Ναι Ναι
**Ηώς**
09-08-2017 @ 08:34
::rock.:: ::rock.:: ::theos.::
κι όμως ....είναι απίθανο Κωστή καλημέρα!
smaragdenia
09-08-2017 @ 09:49
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!
"μαριαννάκι!"
09-08-2017 @ 12:02
::yes.:: ::up.:: ::rock.::
Άηχος
09-08-2017 @ 14:17
Μερικά ποιήματα διαβάζονται τόσο ευχάριστα, που στο τέλος
θα ήθελες να είχε κι άλλο.... Πραγματικά είναι υπέροχο. Μια πνευματική σύλληψη που προκαλεί θαυμασμό!!
Κώστα έγραψες καταπληκτικά!!

Oλύμπιος-Θεός
09-08-2017 @ 19:26
::1255.::
νικολακοπουλος θανάσης
09-08-2017 @ 19:55
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
09-08-2017 @ 21:50
Όλο μια μεγάλη αλήθεια, πιστεύω ότι η ζωή των ναυτικών είναι στ` αλήθεια δύσκολη, σε όλους τους τομείς, πάντα είχα ένα σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους που η πλανεύτρα τους...δεν είν η ονειρική μας πλανεύτρα. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο