| |
Κοκκινες τουλιπες μες στο δρομο
πεταμενες απο χερια ματωμενα
η βροχη μας χτυπαει τον ωμο
και τα βλεμματα ειναι παγωμενα.
Τα τανκ στη γωνια σε κοιταζουν
οι ψυχες τον φοβο δεν τον ακουνε
εχουνε στο νου τους τον αγωνα
και στο αυριο θελουν ν' ακουμπουνε.
Η φωνη δυναμωνει τις καρδιες σαν το ατσαλι
και δακρυα χαρας κυλανε απο τα ματια
τα παιδια το αυριο κοιταζουν
κι οι ματιες τους πυρινες φλογες στα ουρανια.
Ματωμενες κοκκινες τουλιπες
απο κοπο, που ελευθερια μυριζουν
τον λαο ζυγος κανενας δεν τον πιανει
κι ασπρα κρινα τωρα πια ανθιζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
