| |
Επιστολή στη γυναίκα
(απόσπασμα)
Νομίζω θυμάστε,
Βεβαίως, θυμάστε όλα,
Πως εγώ στεκόμουν
Ακουμπώντας τον τοίχο,
Εσείς αναστατωμένη βαδίζατε και διακηρύχνατε,
Και μου κόβατε το βήχα,
Και λόγια τραχιά στο πρόσωπό μου ρίχνατε.
Μου λέγατε, πως πρέπει ν’ αρχίσουμε
Του χωρισμού τη διαδικασία,
Ότι σας βασανίζει
Η δική μου η τρελή ζωή,
Ότι εσείς πρέπει να καταπιάστείτε με εργασία,
Ενώ η μοίρα η δική μου είναι,
Να κυλιέμαι προς τα κάτω μαζί με την οχλοβοή.
Αγάπη μου!
Εσείς ποτέ δεν αγαπούσατε εμένα,
Και δεν γνωρίζατε πως μέσα στων ανθρώπων τη φάρα,
Ήμουν σαν άλογο λαχανιασμένο,
Σπιρουνιασμένο από την ιδέα-τρελάρα.
Δεν βλέπατε εσείς,
Πως αναπνέω μες στο ντουμάνι το βρομερό,
Πως η ζωή μου είναι από την θύελλα ανακατεμένη,
Γι’ αυτό βασανίζομαι, και να καταλάβω δε μπορώ,
Που μας τραβάει των γεγονότων η ειμαρμένη.
Σεργκέι Γεσένιν
1924 (2017)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
