άλλο ένα ποίημα για τα κουνούπια, όπως κ το προηγούμενο.
[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]έβλεπε ο άνθρωπος να θριαμβεύει ο προαιώνιος εχθρόςτου
αίμα αντλώντας με την ηδονή της απόλυτης νίκης
με προσοχήν μεγίστην του ανθρώπου όμως τώρα το χέρι
φτάνει κοντά δέν μπορεί να ξεφύγει πιά το συνθλίβει
που ήτανε βέβαιο πως πέτυχε χίλια αυγά θα γεννούσε
άκυρον! σκάζει κλεμμένο πατάσσεται άνομο το αίμα
και η ανθρώπινη ζωή τη στιγμή εκείνη απέκτησε νόημα[/align][/B]
