| |
κοιμήθηκα ήρεμος πια στα σεντόνια σου
με το μεράκι του έρωτα στο σώμα
με τα φιλιά σου αμέτρητα στο στόμα
τι να μου κάνει μια σταλιά απ’τ’αφιόνια σου
άσε τα πέπλα σου γυμνή λαμπάδα
κι έλα σαν αποκάλυψη σιμά μου
θα ξυπνήσω σαν ανάψει η φωτιά σου
στ’άγγιγμα των ανάγγιχτων σου, η δάδα
ροδόγυμνη η ολυμπία σου ομορφιά
στο αγκάλιασμα φύσηξε μέσα μου μανία
άναρχο φύσημα με ολόγλυκη αρμονία
πιο κάτω απ’τα χειλάκια σου η ευωδιά
όλος υψώνομαι,πολύ καμάρι
στις ηδονές ως κάτω που φουσκώνουν
ξανοίγομαι σε βάθη που πυρώνουν
αφάνταστο τι έρχεται να με συνεπάρει
πλούσια τα ελέη,τα νάματα άλλωστε πληθαίνουν
ξεχύνονται σε χείμαρρους που αντιφεγγίζουν
αντίπαλα πια δεη δεν εμποδίζουν
τελειώσαμε, οι στιγμές αρκούν και δευτερώνουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
