| |
[B][I]Ανάθεμά με αν σε κατάλαβα ποτέ μου
ήμασταν έφηβοι και φτάσαμε τριάντα
τι καταδίκη ψυχική κι αυτή Χριστέ μου
να έχουμε κάνει τον παράδεισο βεράντα
Άλλη η ζωή σου κι άλλη μια η δική μου
και το μαζί φωτογραφία ξεθωριασμένη
ψάχνω να βρω την κλειδαριά στη φυλακή μου
αγάπη μου ένοχη και καταδικασμένη
Εγώ ν' ακούω τη φωνή σου ήθελα μόνο
και δεν με νοιάζανε τα πρέπει και οι συνθήκες
η μοίρα έγραψε το διάβα μας με πόνο
και εσύ σε ξένα προξενιά γυρεύεις προίκες
Τις νύχτες χάνεσαι στην πόλη μεθυσμένος
σφαίρα η σιωπή σου καρφωμένη στο μυαλό μου
μετά την πόρτα μου χτυπάς μετανιωμένος
και όλα αυτά εσύ τα λες -για το καλό μου-
Στο' λεγα κάποτε και γέλαγες με ύφος
μην προκαλέσεις την οργή μου θα πονέσεις
κι αυτή η πουτάνα η ζωή χαμένος γρίφος
θέλεις δεν θέλεις στη παγίδα της θα πέσεις
Χτυπάς επάνω στην πληγή και γονατίζεις
γροθιά, μαχαίρι, πυρετός, βρεγμένο χώμα
και αυτό το γέλιο σου θα τ' αναθεματίζεις
όσο θα φέρνει το σκοτάδι νύχτα ακόμα...
Α.ΑΝ.Π.Δ 26/08/2017-006974
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
