Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θυμαμαι-1940
 
Θυμαμαι πονο, δυστυχια
κι η μητερα στη γωνια
να φωναζει στο παιδι της
περιμενω να γυρισεις.
Στα βουνα, στην Αλβανια
μες στο κρυο και την πεινα
δεν αντεξε το παλληκαρι
και ο χαρος το' χει παρει.

Σε ενα κουτι τον στειλανε
κι η μανα του να λεει
παει το παλληκαρι μου
τι εφτεγε?
Και κλαιει.

Θυμαμαι θορυβο πολυ
και κλαμα, αγωνια
και η καρδια μου ητανε παντα σε τρυκυμια.
Θυμαμαι κρυα πρωινα
και ματωμενα βραδια
εφευγες παντα στα κρυφα
στου φοβου τα σημαδια.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
27-08-2017 @ 00:33
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μαυρομουστάκης
27-08-2017 @ 00:35
::up.:: ::theos.:: ::up.::
ακριτας
27-08-2017 @ 14:46
Σκηνές σπαραγμού και πόνου.
1940 Μια ζοφερή περίοδος που αναμφίβολα άφησε
ανεξίτηλα τα σημάδια της ::yes.::
Άρωμα_γυναίκας
27-08-2017 @ 17:03
::cry.::
inokrini
30-08-2017 @ 10:34
αληθινο ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο