| |
βλέπω τις λέξεις μία-μία που λες ξεχωριστά
σαν φωτάκια που ανάβουν και σβήνουν στον ουρανό
ο συνδυασμός
μία από αυτές μπορεί να εξαφανίσει όλα τα άστρα
ή να τις δωσει ισχύ να αναβοσβήνουν
φοβούνται οι λέξεις μου πια από μέσα μου να βγουν
οι εφαρμοσμένες στις ανεφαρμοστες ως απάντηση πόση δύναμη μπορούν να έχουν;
ο καιρός που είσαι απών λίγο πολύ στιγμή αιώνας
με επηρεάζει με γερνάει με στεγνώνει
μα έχω ακόμη τον ύπνο
αγαπημένος μου πρωταρχικός
ναρκωτικός ουσιαστικός
έχω τη μπάλα που τα δείχνει όλα
μα εγώ θα κάνω ότι δεν ξέρω τίποτα
και κάθε φορά θα βυθίζομαι
μέσα του ανάλογως
για τη στιγμή που δεν θα ξυπνήσω
ή που θα με ξυπνησεις
και θα με πάρεις
στιγμές ατέλειωτες από αυτόν
δεν έχει σημασία τίποτα άλλο
όλα αυτά κάνουν ή δεν κάνουν
κοσμούν ή δεν κοσμούν
οι παρΟυσιες μας
τον κόσμο όπως πρέπει
ή όπως δεν πρέπει
γιατι έχει σημασία και για ποιον κοσμο
μιλάμε
γι αυτόν που χτίσαμε
ή για αυτόν που μας έχτισε........
μόνο να δουμε
ότι ένας είναι έναν και σε έναν κανεις καθείς πατάει
ας μη μιλάμε καλύτερα με λέξεις
κάπως αδιάλειπτα τις δίνουμε ανήμπορες
ας ηχήσουν τα σώματα
όπως τότε/ όπως ποτέ/ όπως πρέπει
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥς
αυτό που αγαπούν να'ναι
δεν κλεινει αυτό
κι ούτε θα μάθω πως κλείνει......
φταγμένο ειναι να με κλινει
φτιαγμένο κι γω να εφαρμόζω
για τώρα
έχω τον ύπνο
και τις γάτες
παντού
[I]ο άτυπος σε όλα τα τέλματα το πέρασμα
δρόμος αν όλα ειναι
κοινό μυστικό
'θωρακισμένε καιρέ'
το σώμα
ζωή άχρηστη που δεν κατευθύνεται από
ψυχή
(μ)αγκάλη
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
