Στιγμές βολεμένες στης σκέψης τα θολάμια
στραγγίζουν του χρόνου τις πικρές γεύσεις
προκαλεί ανατριχίλα η κρυάδα απο τα τζάμια
η μνήμη προσπαθεί ν'αποβάλλει τις ελεύσεις
το παρόν τυλιγμένο στον ιστό του παρελθόντος
έρχεται και χυπά επίμονα την πόρτα τ'ονείρου
μα πάντα ακούγεται βαρύς της ψυχής ο βρόντος
μηδενίζει τις κραυγές κάθε σιγανού ψιθύρου ....
η παρουσία της μορφής σου μι'απλή γκρίζα σκιά
που πηγαινοέρχεται απροσκάλεστη κάθε βράδυ
και σκάβει βαθύτερη της θύμησης την αυλακιά....
σαλτάρει την κονταυγή σαν εν' αεράτο ζαρκάδι
πολλάκις τα γιατροσόφια του χρόνου αργούν
πασχίζεις ,χάνεσαι στην οδό των αναμνήσεων
της αγάπης οι ανοιχτές πληγές αιμορραγούν....
μένεις να κουβαλάς το δισάκι των αισθήσεων .
πολλάκις τα γιατροσόφια του χρόνου αργούν
πασχίζεις ,χάνεσαι στην οδό των αναμνήσεων
της αγάπης οι ανοιχτές πληγές αιμορραγούν....
μένεις να κουβαλάς το δισάκι των αισθήσεων